Malowane pędzlem

Jezioro płaskie, spokojne i błękitne niebo

Czego więcej chcieć? Wystarczy cisza, tylko od czasu do czasu przerywana łopotem skrzydeł kormorana lub łabędzia; w trzcinach przybrzeżnych ciche szczebiotanie trzcinniczka, albo przenikliwe zawodzenie nawołujących się żurawi. W tej ciszy i w przyjemnych dla uszu odgłosach przyrody chciałoby się zostać na zawsze. Wzrok też ukojony spokojną zielenią i błękitem w różnych odcieniach. Cisza spotęgowana brakiem wiatru co dodatkowo dało efekt nieruchomej tafli wody, która jedynie od czasu do czasu zmącona jest koliście rozchodzącymi się falami od wyskakujących z wody ryb lub padającego deszczu.

Są jeszcze takie miejsca. Na nasze szczęście.

Urokliwy zakątek

Do spektaklu ciszy i ukojenia najbardziej nadaje się spokojny zakątek znajdujący się na drugim końcu jeziora gdzie tworzy się wąski przesmyk łączący się prawie widocznym strumieniem z sąsiednim rynnowym jeziorem. Nie ma tutaj jednak nic poza trzcinami i zaroślami. W mikroskopijnych zatoczkach widać lilie wodne i grążele z pięknie prezentującymi się na powierzchni wody liśćmi i kwiatami. Przybrzeżne szuwary skrywają trudne do wypatrzenia ptactwo wodne. Przy pomostach rybackich lepiej nie cumować, bo są to sklecone z kilku desek często już zbutwiałych i rozpadających się. Wtapiają się powoli w ten przyrodniczy świat bez specjalnego szpecenia, ulegając naturalnej destrukcji. Podobnie jak kilka powalonych brzóz, których wystające z wody bezlistne gałęzie stanowią wygodne miejsce do przesiadywania przez kormorany suszące sobie skrzydła.

Brzeg z błękitno-zielonkawą wodą jeziora

Czasem lekki wiaterek chłodzi i porusza trzcinami. Gdy świeci słońce wody jeziora nabierają blasku i zachęcają do pływania. Perkozki i kormorany nurkują wtedy zawzięcie. Pojawiają się też rybitwy, a nawet krążą jeszcze inne ptaki drapieżne wypatrując ryb. A my na brzegu moglibyśmy tak do wieczora obserwować ten pokaz na scenie jeziora z trzcinową kurtyną.